[288] Die wilde Savie es der tamme Savien van ruecke ende fatsoene wat ghelijck/ zy heeft viercantighe bruyne stelen/ met dun hayrken becleet/ ende daer aen wassen bladeren den bladeren van grove Savie niet seer onghelijck/ maer wat breeder/ corter ende saechter. Die bloemen sijn die Savie bloemen niet seer ongelijk ende wassen lancx die stelen op/ alleen aen die een sijde van den selven hanghende/ ende als die vergaen zoo volcht dat saet dat ront ende bruyn es. Die wortel es faselachtich ende worpt iaerlijcx nieuwe scueten uut.
Plaetse
Dese wilde Savie wast hier te lande al om aen ende onder die haghen/ in die bosschen ende op die canten van den corenvelden.
Tijt
Zy bloeyet in Braeckmaent ende in Hoymaent.
Naem
Dit cruyt wordt gheheeten van Theophrastus de historia plantarum libro sexto capite secundo. In Griecx ende in Latijn Sphacelus/ nu ter tijt heetet in die Apoteke Salvia agrestis en Ambrosiana. In Hoochduytsch wild Salben. Hier te lande wilde Savie.
Natuere
Dese wilde Savie es werm ende drooch/ der Savien van natueren niet seer onghelijck.
[289] A Wilde Savie doet dat bloet sceyden dat binnen tlichaems gheronnen es/ ende gheneest datter ghequetst es/ ende es mits dyen seer goet den ghenen die ghevallen/ ghestooten/ ghesmeten oft verreckt sijn/ in water oft wijn ghesoden ende ghedroncken.
B Wilde Savie oock in der selver manieren ghebruyckt/ doet die inwendighe apostumatien ende gheswillen sceyden ende iaeght die materie der selver met der urinen af.