[320] Witte Steenbreeck heeft ronde bladeren die ghemeynlijck op der aerden uutghespreyt ligghen/ ende rontsomme een luttel ghekerft sijn/ den bladeren van Onderhave niet seer onghelijck maer saechter/ minder ende geelgruender. Ende tusschen dese bladerkens comen die stelen voort die ront ende hayrachtich sijn ontrent onderhalven voet lanck/ op dopperste draghende veel witte bloemkens/ van aensiene den witte Vilieren schier ghelijck. Die wortel es bruyn met vele veeselinghen/ ende daer aen hanghen veel ronde lijfverwige roode gryenkens/ meerder dan Coriander saet van smaecke bitter/ diemen in die medecijne ghebruyckt ende heet te wesene dat saet van witten Steenbreeck.
Plaetse
Witte Steenbreeck wast in Hoochduytschlant op drooghe/ rouwe/ steenachtighe ende sandachtighe plaetsen. Hier te lande wordet in der cruytliefhebbers hoven gheplant.
Tijt
Steenbreeck bloeyet in den Meye. In Braeckmaent vergaen die bloemen ende dat cruyt en wordt niet meer ghesien/ dan int naervolghende iaer.
Naem
Dit cruyt wordt nu ter tijt in Latijn gheheeten Saxifraga alba. In Hoochduytsch Weisz Steinbrech. In Franchois Saxifrage.
Natuere
Dit cruyt ende sonderlinge die wortelen met hueren sade sijn werm van natueren.
[321] A Die wortelen van wit Steenbreeck met hueren sade in wijn ghesoden ende ghedroncken lossen die urine/ suyveren ende reynighen die nieren ende die blase/ breken den steen ende doen hem rijsen/ ende sijn seer goet tseghen die droppelpisse ende tseghen alle ghebreken/ pijnen ende weedom der lendenen.