Bernagie heeft rouwe stekende breede swertgruene bladeren/ die huer ter aerden buyghen. Van fatsoene een Coetonghe ghelijck/ haer stelen zijn rouw/ onderhalven voet hooghe/ en deylen hen in dopperste in veel tacxkens/ die draghen schoone liefelijcke gheste(r)nte bloemen/ gants hemelblauw van coluere/ en sommighe oock sneuwit/ ende als die afvallen/ zoo wassender swerte corenkens naer/ somtijts twee oft drije neffens een ghelijck aen die Buglossen/ maer minder en swerter.
Plaetse
Bernagie wast al omme in die hoven/ ende wordt oock in sandachtighe effene velden ghevonden.
Tijt
Bernagie beghint in Braeckmaent te bloeyene/ ende bloeyt voort alle den zoomer duere.
Naem
Dit cruyt wordt van den ouders in Griecx gheheeten Buglosson/ ende in Latijn
[16]Lingua bubula, Libanium oft Lingua bovis/ dat es in onse tale Ossentonghe oft Coetonghe. En van Plinius Euphrosynon om dattet vrolicheyt maeckt. Inder Apoteken zoo heetet Borago/ ende daer naer in onser talen Bernagie oft Boragie/ in Hoochduytsch Burretsch/ in Franchois Bourrouche ou Bourrache.
Natuere
Bernagie es werm en vochtich van natueren.
Cracht en werckinghe
A Van desen cruyde/ en van zijnen bloemen schrijftmen/ dat zy in wijn gheleyt/ ende daer af ghedroncken/ den mensche vrolijck ende blijde maecken/ ende alle droefheyt/ swaermoedicheyt/ ende melancholie verdrijven.
B Bernagie met huenich water ghesoden/ es seer goet voor die rouwicheyt van der keelen.