[25] Bechion heeft groote breede bladeren met veel hoecxkens en aderkens/ eenen Peertsvoet ghelijckende/ ses oft seven van eender wortel voortcomende/ die onder ter aerden waert witachtich ende
aschvervwich zijn/ en op dander zijde groen. Den steel es wit en hayrachtich een spanne lanck/ en daer op wassen schoone geele ghevulde bloemen die seer volken vergaen/ ende in grauwe wollachtighe bollekens veranderen/ die ghelijck aen Papen cruyt met den winde wech vlieghen. Die wortel es wit en lanck/ herwaerts en derwaerts cruypende.
Plaetse
Hoefbladeren wassen gheerne by dwater en op vochtighe ackers en velden.
Tijt
Int beghinsel van Meerte en Aprill zoo brenghen die Hoefbladeren huer wollachtighe stelen voort/ ende daer op huer geele bloemen sonder eenighe bladeren/ ende corts daer naer zoo comen die bladeren vander wortelen voort/ ende dan zoo vergaen die steelen en bloemen/ alzoo dat selden bloemen en bladeren by een ghevonden worden.
Naem
Dit cruyt wordt in Griecx gheheeten Bechion/ in Latijn Tussilago. In der Apoteken Farfara en Ungula caballina. In Hoochduytsch Roszhub oft Brant Lattich/ In Neerderduytsch Hoefbladeren/ Peerts clauw/ Brant lattouwe/ en S. Carijns cruyt/ In Franchois Patte a cheval.
Natuere
Hoefbladeren noch gruen ende versch wesende/ zijn van natueren vochtich/ maer drooghe zoo zijn zy scerp/ ende mits dijen verdrooghende. |