[66] 3 Spuerie heeft ronde stelen met drije oft vier knoopkens/ aen den welcken veel cleyne seer smalle bladerkens wassen/ ghelijck een steerre/ rontsomme staen de. Op die toppen van den stelen draghet veel cleyn witte bloemkns/ ende als die vergaen/ zoo comen daer ronde bollekens voort/ ghelijck aen vlas/ daer in leyt dat saet dat swert es. Die wortel es dun en vinghers lanck.
Plaetse
Die twee ierste wassen op donckere onghebouwde plaetsen/ by den weghen en aen die canten van den velden. Die Spuerie wast oock in ghelijcken plaetsen/ ende op die velden daer se ghesayet wordt.
Tijt
Sy bloeyen meest in Meye ende in Braeckmaent.
Naem
1 Die twee ierste van desen cruyden worden in Griecx ende in Latijn Elatine gheheete/ ende van sommighe oock Morsus galinae. Ende daer naer wordt dat ierste gheheeten in Hoochduytsch Hunerbisz. In onse talen Hoenderbeet. In Franchois Morsgeline.
2 Dat tweede heet in Hoochduytsch Hunerferb. In Neerduysch Hoender erve. In Franchois Morsgeline bastarde.
3 Dat derde wordt hier te lande Spuerie gheheeten/ ende daer naer worddet in Latijn Spergula ghenaempt/ by den ouders en in die Apoteken eest onbekent/ ende daer om en hevet anders ghenen naem die ons bekent es.
Natuere
Hoenderbeet es van natueren wat vercoelende/ ende tsamen treckende.
Cracht en werckinghe
A Hoenderbeet ende Hoender erve/ ghestooten ende met fijn tervwe meel vermenght/ |