Tfatsoen
[96] Penninckcruyt heeft teere dunne steelkens lancx der aerde cruypende/ daer aen over beyde zijden wassen/ ronde breetachtighe bladerkens/ eenen cleynen penninck schier ghelijck. Die bloemen zijn geel van fatsoene/ den Booterbloemen niet seer onghelijck. Die wortel es teer en dun.
Plaetse
Dit cruyt wast in vochtighe beempden/ by den grachten/ en waterloopen/ en in neere bosschen.
Tijt
Tbeghint te bloeyen in Meye ende bloeyet voort alle den zoomer duer.
Naem
Dit cruyt wordt heden daechs in Latijn Nummularia centummorbia en van sommighen Serpentaria gheheeten. In Hoochduytsch Pfennigkraut/ Egelkraut en cleyn watercraut. In Neerduytsch Penninckcruyt en Eghelcruyt.
Natuere
Penninckcruyt es drooghe van natueren tot in den derden graet.
Cracht en werckinghe
A Van desen cruyde schrijven die medecijns deser tijt/ dattet in wijn ghesoden ende met huenich inghedroncken/ die wonden ende quetsuren der longhene heylt / ende dat goet es teghen den hoest/ ende sonderlinghe teghen den kieckhoest van den ionghen kinderen in der selver manieren ghebruyckt. |