Tfatsoen
Lepelcruyt es der tamme ende groote Porceleyne wat ghelijck. Sijn stelen sijn wat kantich ende wassen ontrent een spanne oft voet lanck/ daer aen wassen dickachtighe breede bladeren van boven wat hol/ ghelijck een cleyn en vlack lepelken/ ende rontsomme wat ghehoeckt. Die bloemen sijn wit en wassen lancx die steelkens/ aen dopperste van den selven/ ende als die gheresen zijn zoo volghen daer hauwkens naer van grootte ende fatsoene eenen terwe coren ghelijckende/ daer in cleyn roodachtich sadeken leyt. Die wortel es veeselachtich.
Plaetse
Lepelcruyt wast als Dioscorides scrijft tusschen die wijngaerden. In Hollant wordet by den duynen ende in die broecken ghevonden. In Brabant wordet in die hoven ghesayet.
Tijt
Lepelcruyt bloeyet in Aprill ende in Meye.
Naem
Dit cruyt wordt gheheeten in Griecx ende in Latijn Telephium ende es dat oprecht Telephium daer Dioscorides in tlaetste capittel des tweede boecx af scrijft. In die Apoteke eest onbekent. In Hollant ende hier te lande heetet Lepelcruyt/ ende daer naer van sommighen in Latijn Cochlearia. In Hoochduytsch Loffelkraut.
Natuere
Lepelcruyt es werm in den iersten graet ende drooghe in den tweeden. |