[149] Dit cruyt heeft gruene cale langachtighe ende rontsomme ghekerfde bladeren op der aerden uutghesprayet den bladeren van Verbena wat ghelijck/ tusschen den welcken voortcomen twee oft drije hooge stelen die schoone geele bloemen draghen/ van ruecke fatsoene ende grootte den Wollecruyden bloemen zoo ghelijck dat daer duer/ als Plinius seyt/ dit cruyt voor wildt Wollecruyt ghetrocken gheweest es/ naer die welcke wassen ronde bollekens oft knoppekens/ daer in tsaet leyt dat minder es dan dat saet van Wollecruyt. Die wortel es cort en houtachtich.
Plaetse
Dit cruyt wast by den weghen/ in die wijngaerden/ op sommighe velden/ en by den waterloopen ende wordt hier te lande selden ghevonden.
Tijt
Dit cruyt bloeyet in Braeckmaent ende in Hoymaent.
Naem
Dit cruyt wordt geheeten van Plinius in Latijn Blattaria/ nu ter tijt in Hoochduytsch Scabenkraut en Goltknopflin/ en van sommighen in Neerduytsch Mottencruyt ende in Franchois Herbe vermineuse.
Natuere
Naer duutwijsen van sijnen bitteren smaeck zoo eest werm en drooghe van natueren tot by den derden graedt.
Cracht en werckinghe
Van der cracht oft werckinge van desen cruyde en vindtmen niet bescreven anders dan dat in dit cruyt die motten ende scieters ter stont comen/ waer dat gheleyt oft gheworpen wordt. gevonden. |