Tfatsoen
Lamium, Urtica iners, Urtica mortua, doove Netelen (vergelijk deel 1, hoofdstuk 49)
[160] 1 Dat ierste gheslacht van Doove netelen es den heeten ende brandende Netelen niet seer onghelijck. Sijn bladeren sijn langachtich rontsomme ghekertelt den bladeren van Netelen ghelijck
maer witter ende niet brandende. Die steel es viercantich daer rontsomme tusschen die bladeren witte geele oft roodachtighe bloemen wassen eenen capken oft openen helm ghelijck. Die wortel es veeselachtich.
2 Dat ander stinckende gheslacht/ es den voorghescreven ende den Netelen ghelijck/ alleen sijn bladeren sijn minder ende wat ronder/ ende het heel cruyt es van eenen seer onliefelijcken stercken rueck. Die bloemen van den eenen sijn bleeck geel/ van andere bruyn root/ minder dan die bloemen van den iersten dooven Netelen.
Plaetse
Doove Netelen wassen al om by den tuynen/ haghen ende weghen/ ende oock in die hoven.
Tijt
Doove Netelen bloeyen meest allen den zoomer van Meye af.
Naem
Doove Netelen heeten in Latijn van Plinius Lamium ende Aononium oft Anonium/ ende nu ter tijt Urtica iners oft Urtica mortua. In Hoochduytsch Todt Nessel en Taub Nessel. In Neerduytsch doove ende doode Netelen. In Franchois Ortie mort.
Natuere
Die doove Netelen sijn den anderen Netelen van natueren ghelijck.
Cracht en werckinghe
Doove Netelen ghestooten met sout/ ghenesen verteeren ende doen sceyden alle |