[198] 1 Die Corenbloemen hebben cantachtighe stelen/ daer aen wassen smalle scerpe aschvervwighe bladeren die om die canten wat ghescaert sijn en scerpe hoecxkens ghelijck tandekens hebben/ op dopperste van den stelen wassen cleyne ronde rouwe ghescelferde bollekens/ daer uut wassen schoone bloemkens van vijf oft ses ghesneden bladerkens/ van coluere meest blauw sonderlinghe die Wilde/ som oock die in die hoven wassen/ wit aschvervwigh oft bruyn root/ ende peerschachtich/ naer die welcke in die gescelferde bollekens lanckachtich saet Wast tusschen hayrachtich wolleken besloten.
2 Noch vindtmen in sommighe hoven een ander gheslacht van Corenbloemen dat den voorghescreven van bloemen gelijck is/ ende dit heeft groote breede bladeren/ meerder ende grooter dan die Bladeren van Christus ooghen/ die oock saecht ende wollachtich/ ghelijck die bladeren van Wollecruyt sijn. Die bloemen van desen sijn van ghescelferde bollekens/ ghesneden bloemen ende van sade den Corenbloemen als voorseyt is ghelijck maer veel meerder/ ende sijn van coluere blauw in dmiddel wat naer troot oft tpersch treckende. Die wortel es groot duerende/ ende alle iaere van nieuws uutspruytende.
Plaetse
Die blauw Corenbloemen wassen op die velden in tcoren ende sonderlinghe in den Rogghe. Die witte persche ende die groote Corenbloemen worden in die hoven gesayet ende gheplant.