Dese Distel es den Carthamus/ dat es den wilden Sofferaen niet seer onghelijck. Die bladeren sijn rouw ende stekende. Die bollekens sijn met vele stekende smalle voor scerpe bladerkens rontsomme beset/ ende daer uut comen hayrachtighe bloemen ghelijck aen den Carthamus/ van verwen bleeck geel/ ende veel bleecker dan die bloemen van Carthamus. Ende als die bloeme vergaen es zoo vindtmen oock in dat bolleken saet/ dat den anderen Carthamus sade ghelijck es/ maer bruynder.
Plaetse
Dese Distel en wast hier te lande van selfs niet/ maer wordt in der cruytliefhebbers hoven ghesaeyet.
Tijt
Dese Distel bloeyet spade in Oostmaent oft Herfstmaent.
Naem
Dit cruyt wordt gheheeten in Griecx Atractilis ende Cnicos agria. In Latijn Atractilis, Sylvestris Cnecus, Fusus agrastis, Colus rustica/ van sommighen oock Amyron, Aspidion, Aphedron ende Praesepium/ nu ter tijt Sylvestris Carthamus/ dat es in Duytsch wilden Carthamus. In die Apoteke eest onbekent.
[569] Wilden Carthamus es drooch van natueren ende wat verdelende.
Cracht ende werckinghe
A Die soppen/ bladeren/ ende saet van deser Distel met peper ende wijn wel vermenght sijn goet ghestreken op die beten van den scorpioenen.
B Men seyt oock/ als Dioscorides scrift/ dat die van den scorpioenen ghesteken sijn gheen pijne en ghevoelen alzoo langhe als sy dese cruyden in huer hant houden/ ende als sy dat uut huer hant laten gaen dat dan die pijne wedercoemt.