Dese wilde Eppe ende sonderlinghe die wortelen daer af/ sijn werm ende drooge tot in den derden graedt.
Cracht ende werckinghe
A Die wortelen van dese Wilde eppe in den mont ghehouwen ende geknout versueten die pijne ende weedom van den tanden/ ende
trecken veel vochticheden uut den hoofde.
[651] Dit cruyt dat wy volghende den ouden Theophrastum Wilde eppe ghenaemt hebbem heeft groote seer ghesneden bladeren/ den bladeren van den Wilden Pastinaken seer aensienlijck maer veel meerder. Sijn stelen sijn ront/ hol/ vier oft vijf voeten lanck/ beneden ontrent der eerden bruyn root/ op dopperste van den welcken wassen ronde croonkens/ voortbringhende witte bloemkens/ naer den welcken volght plat rouw saet den sade van Dille niet seer onghelijck/ maer meerdere. Die wortel es in twee oft drye langhe wortelkens verdeylt die selden nederwaerts/ maer meest dweers/ herwaert ende derwaets uutghespreyt wassen/ ende heet ende brandich van smaecke sijn. Dit heel cruyt met sijnen steel ende bladeren es vol wits saps ghelijck die Tithymallen/ dat daer uut vloeyet alst ghequetst wordt.
Plaetse
Dit cruyt wordt hier te lande ghevonden in vochtighe plaetsen/ onltrent den staende wateren ende aen die canten van den grachten/ maer en es niet seer ghemeyn.
Tijt
Dese Wilde Eppe bloeyet in Braeckmaent ende in Hoymaent wordt huer saet rijp.
Naem
Dese Eppe wordt gheheeten in Griecx Selinon agrion. In Latijn Apium sylvestre/ dat es in Hoochduytsch Wilder eppich oder Epffich. In Neerduytsch Wilde eppe. In Franchois Ache saulvage. Ende daer af vermaent Theophrastus lib.vii.cap.iiii scrijvende dat die wilde Eppe roode stelen heeft. Ende Dioscorides in tderde boeck cap.lxvii. In sommighe Apoteken heet dese Eppe hier te lande Meum. Daer die wortelen van dese Eppe/ voor die wortelen van dat oprecht Meum ghebruyckt worden niet sonder merckelicke dwalinghe ende achterCruijdeboeck deel van den siecken.